Rozdział 1

Stało się , wszystko o czym marzyła zniknęło od tak... . Dlaczego ? czy na to zasłużyłam ? Straciłam najważniejsze osoby ,które kochałam. Wtedy , gdyby nie ta pogoda teraz śmiałabym się , chodziła z przyjaciółmi po sklepach itp  , a nie siedziała przed grobem moich rodziców . Kochałam  ich  i nadal  kocham , nigdy nie przestanę. Aneta i John - tak mieli na imię , teraz to tylko popiół. Oni też mieli marzenia tak jak ja.... teraz to a-wykonalne , niemożliwe... Na pewno chcecie wiedzieć jak zginęli?
Zmarli w dniu mojego egzaminu. Jechali wieczorem do szkoły , niestety była mgła... Czekałam na nich , martwiłam się ,że coś się stało. Po 30 min zadzwonił do mnie nieznajomy numer.. Odebrałam , a odezwał się głos , który wydawało mi się , że już go gdzieś słyszałam .... Niestety to tylko przemyślenia ..odezwał się Policjant z wiadomością o wypadku .... Wiecie jak to jest ?? Stracić to co się kocha? nie jakąś przytulankę ...lecz rodzinę.
Teraz mieszkam u przyjaciela mojego taty. Jest to państwo Maliszków. Głową rodziny jest ( Pan - tak go nazywam bo nie zastąpię go imieniem wujek ) Tomasz.... same imię mnie wkurza... nie lubię tego pana , ale jestem im wdzięczna ,że mnie ' przygarnęli ' Jego żona Zofia.. na szczęście jest wspaniałą kobietą z 2 dzieci - Kasia i Marysia ( traktujemy się  jak siostry ) Mieszkam z nimi od 4 lat ,ale i tak wiem ,że jestem dla nich ciężarem...niby się uśmiechają ,a i tak wiem swoje. Jestem dla nich takim ' problemem '. Mieszkam na strychu... ale to chyba dobrze...przynajmniej im nie przeszkadzam.
Mogłabym tak cały czas mówić jak to jest mi źle i beznadziejnie , ale trzeba sobie radzić , iść do przodu ,a nie stać w miejscu tak jak ja przez 2 lata. Dziś chcę aby ten dzień był chodź raz  inny .. bez problemów , bez niepotrzebnych łez od których zawsze oczy mnie pieką ...chcę aby był idealny ...Dlaczego ? hmmm może dlatego że dziś są moje urodziny... Tak rodzice zmarli 2 dni po moich urodzinach ....Dlatego jeszcze bardziej nie umiem opanować swoich uczuć... Dziś mam 17 lat i dlatego chcę je spędzić z moją jedyną przyjaciółką .. Mary , która od samego początku , gdy ją poznałam , wspierała mnie. Teraz też . Poznałyśmy się Nie w piaskownicy (jak to wszyscy mówią)  ...lecz na torach... Wiem , dziwne ,ale już tłumaczę. Pociąg - dla mnie to maszyna odjeżdżająca ze złymi wspomnieniami .... ile razy się przejadę takim pociągiem ...zawsze ucieka chodź fragment moich myśli ... Pytanie dlaczego tam byłam skoro miałam wszystko czego sobie zapragnęłam ... Rodzinę , dom , szkołę , mojego psa - Maxa ... Przyszłam tam  bo czułam się  bezpieczna ... Również dlatego bo tam poznali się moi rodzice.  Oboje  wysiedli z innych wagonów , a gdy mama nie umiała wyjść ( po prostu bała się , bała się zejść  bo czuła się bezpiecznie tak jak ja )  podbiegł mój tata i powiedział , że ''świat to nie tylko pociągi lecz miłość ''  ( od tego się zaczęło )
Za każdym razem gdy tam przyjdę .... te słowa  , cały czas są we mnie . Najbardziej je zapamiętałam. Dlatego bo gdy wysiadałam z pociągu (na  wycieczce )  Mary wypowiedziała te same słowa .. i już wiedziałam ,że to nie był  przypadek :)
Przyjaźnię się z nią jakieś ...10 lat :) i nigdy nie zawiodła ...i dziś też nie ! :)
Oczywiście jest z niej wariatka bo kupiła mi kolczyki  z naszyjnikiem :) Dla niej ..zawsze czułam się ważna i potrzebna :) to ona mnie wspierała .. nawet była ze mną na egzaminie.. :)
Od Zofii i jej rodziny ... dostałam album ze zdjęciami z lat młodości moich rodziców. Był to najwspanialszy prezent jaki mogłam sobie  wymarzyć.
Mary zaraz po mnie przyjdzie ,a ja nie ubrana ! Za niedługo wam wszystko opiszę ( jak się  ubiorę , gdy zrobię fryzurę ) ,ale muszę się umyć ! w końcu 09.00 rano , nie mogę jeszcze tak długo leżeć. Cóż... trzeba się przygotować !

                                                 ~ ~ ~
Cześć :) Jestem Madzia (15 lat)  i strasznie mi zależy aby wam się podobało :) Piszę 1 raz coś takiego w życiu jak '' Blog" trochę mnie to stresuje ...ale mam nadzieję ,że nie jest takie złe :)
Piszcie w komentarzach.